الهی به فریاد رس....

یار چون ماه به سر می آید

دی می رود و بهمن می آید...

سرمای برف را چه دلگیری...

سرمای سوزان را چه یارایی

وقتی سرما فاصله ها و یخ های جدایی

هر روز قلب ها را فسرده می کند...

منجمد می کند...

روزگاری که دل ها به هم نزدیک بود

خاطرات را رقم می زدیم

امروز را نه خاطری هست و نه خاطراتی

ای یاد تو در دل روز و شب هایم

ای سیه تر از شب های یلدا

تا کی این ظلمت ها را طولانی خواهی کرد

بیا و راه کوتاه کن

تا کی انتظارت را نظاره بکشم

تا کی نازت را نیاز کنم...

نه دیگر توانی

نه نایی

نه نانی

نه جانی

نه ...

الهی خودت به فریاد رس...